Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2021

Όταν η αγάπη πονά...

Μικρός πίστευα ότι η αγάπη είναι πάντα κάτι ευχάριστο, πίστευα ότι είναι μόνο αγκαλιές, καρδιές, γλυκά λογάκια, θαλπωρή, προστασία... Δυστυχώς ή ευτυχώς μεγάλωσα και συνεχίζω να μεγαλώνω και να μαθαίνω και έμαθα με τον δύσκολο τρόπο ότι η αγάπη είναι κάτι πολύ πέρα από όλα αυτά που σας λέω, η αγάπη είναι πόνος, η αγάπη είναι θυσία, η αγάπη είναι να βάζεις τις ανάγκες αυτού που αγαπάς πάνω από τις δικές σου και αυτό κάνει την αγάπη να μας πονά και αρκετές φορές πολύ σε σημείο που να μην αντέχουμε.

Όταν λέω στον άλλον «σε αγαπώ» συνήθως τα πράγματα στη σχέση μου με τον άλλον είναι εύκολα, είμαστε στα καλύτερά μας, όμως για εμένα το δύσκολο είναι να πω «σε αγαπώ» όταν οι σχέσεις μας χαλάσουν. Δυστυχώς έχει συμβεί κάποιες φορές και μετανιώνω πικρά, γιατί όταν άνθρωποι με άφησαν σταμάτησα να τους αγαπάω, σταμάτησα να νιώθω όμορφα για αυτούς, γιατί δεν ήθελα να πονέσω, σκεφτόμουν μόνο τον εαυτό μου.

Πόσο φθηνό είναι αυτό; Δεν ντρέπομαι να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου; Είναι κακό να απαιτώ αγάπη, γιατί η αγάπη δίνεται, δεν απαιτείται. Με τα χρόνια που με βαραίνουν άλλαξα τρόπο σκέψης, προσπαθώ ακόμα και σήμερα να μάθω να αγαπάω χωρίς να περιμένω αγάπη πίσω, δεν είναι εύκολο πάντα, αλλά προσπαθώ πολύ και θα συνεχίσω να προσπαθώ.

Στη ζωή μου βρέθηκε ένας υπέροχος και πολύ γλυκός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που όλοι θα θέλαμε για φίλο. Μου φερόταν τόσο όμορφα, τόσο τρυφερά και πολλές φορές με συγκινούσε με την καλοσύνη του και ήξερα ότι δεν αξίζω τόση πολλή καλοσύνη, αλλά αν και το ήξερα άρχισα να γίνομαι παράλογος. Ποιος θα άντεχε κάποιον που ζηλεύει και απαιτεί πάντα την προσοχή, όπως έκανα και με εκείνο το γλυκό κορίτσι; Μήπως δεν την αγάπησα πραγματικά; Μήπως είμαι ένας που σκέφτεται μόνο τον εαυτό του; Μήπως είμαι ένας εγωιστής ολκής;

Εκείνο το κορίτσι όλους τους αγαπούσε και με όλους ήθελε να κάνει παρέα και ένα από αυτά που την έκαναν γλυκό άνθρωπο είναι και αυτό, το ότι ήταν με όλους προσιτή. Δυστυχώς στον εαυτό μου επικράτησε ο εγωισμός, την ήθελα μόνο για εμένα, ήθελα μόνο σε εμένα να λέει καλά λόγια, μόνο σε εμένα να λέει «σε αγαπώ», μόνο σε εμένα να μιλάει. Έγινα συναισθηματικά άπληστος απαιτώντας τη μέγιστη προσοχή από εκείνη.

Πόσο τοξικό είναι αυτό; Πόσο τοξική είναι η ζήλια; Πόσο στεναχωρεί τον άλλον; Αυτά είδε και η κοπέλα από εμένα και έφυγε από κοντά μου. Σταμάτησε να με θέλει για φίλο, με απέκλεισε από τα κοινωνικά δίκτυα και γενικά μου έδωσε ο,τι μου αξίζει. «Το κάνω για την ψυχική μου υγεία» μου είπε φεύγοντας και όντως με όλες αυτές τις παράλογες απαιτήσεις και πολύ έκατσε μαζί μου. Τα κατέστρεψα όλα, μου αξίζουν όλα και τα κλάματα και η στεναχώρια και η δυστυχία, δε σε λυπάμαι καθόλου, Διονύση, σκάσε και πλήρωνε.

Θα μπορούσα να κάνω ο,τι και με τους άλλους που με άφησαν, να αρχίζω να την κακολογώ, να λέω ότι σκέφτηκε μόνο τον εαυτό της και δεν έμεινε, ότι ποτέ δε με αγάπησε, όπως έκανα συνήθως. Δεν το κάνω όμως και δεν θα το κάνω ποτέ, γιατί την αγαπώ και αυτό το κορίτσι με έμαθε να αγαπάω χωρίς ανταπόδοση και για αυτό θα την ευγνωμονώ για πάντα.

Επιλέγω να θυσιάσω τα θέλω μου, επιλέγω να μην την διεκδικήσω πίσω, επιλέγω να την αφήσω να φύγει και να μην κυνηγήσω. Το μόνο που θέλω είναι να έχει πολλή χαρά στη ζωή της με ανθρώπους που την εκτιμούν πραγματικά και την αγαπούν, να είναι ευτυχισμένη χωρίς εμένα, γιατί αν είναι εκείνη χαρούμενη, είμαι και εγώ χαρούμενος.

Πριν φύγει από τη ζωή μου, την αγαπούσα και ήμουν πολύ ευτυχισμένος. Δεν είμαστε φίλοι πια και φταίω εγώ, δε θα μου ξαναπεί «σε αγαπώ» και φταίω εγώ, δε θα μιλήσουμε ξανά και φταίω εγώ, δε θα παίρνω αγάπη από εκείνη και φταίω εγώ. Η αγάπη πονά, πολύ με πονά τώρα, αλλά πρέπει. Αν πονάω με το να είμαι μακριά της, αλλά είναι ευτυχισμένη, αξίζει τον κόπο.

Την αγαπάω πολύ και αυτό δεν αλλάζει, ποτέ δεν θα αλλάξει ο,τι και να γίνει. Σε αγαπάω πολύ και πάντα θα σε νοιάζομαι και πάντα θέλω να είσαι χαρούμενη, ακόμα και χωρίς εμένα. Σε ευχαριστώ που με έμαθες να αγαπάω χωρίς ανταπόδοση. Σε αγαπάω πολύ και θα σε αγαπάω για πάντα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου