Ποιον πας και ψηφίζεις;

«Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου.»
Αβραάμ Λίνκολν

Στέκεσαι μπροστά στην κάλπη, έτοιμος να ρίξεις το φάκελο στο οποίο έχεις δώσει ψήφο στο πρόσωπο το οποίο θεωρείς πως θα μπορέσει να συμμαζέψει κάτι από μία χώρα που βρέθηκε στα πρόθυρα της καταστροφής, μία χώρα που αιμορραγεί οικονομικά ακόμα. Αποφασίζεις να φέρεις ξανά στην εξουσία έναν άνθρωπο του οποίου το κόμμα προκάλεσε την καταστροφή της χώρας και του οποίου το κόμμα επί τριάντα ολόκληρα χρόνια μάλωνε με ένα άλλο για το ποιο θα φάει περισσότερα. Επειδή είμαι μικρότερη ηλικιακά, βασίζομαι σε αφηγήσεις που μου έχουν πει.

Ίσως αυτή η χώρα να ξεχνά εύκολα τελικά. Δεν εξηγείται αλλιώς το με πόση ευκολία ψηφίζει την καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων για κάθε άνθρωπο και εργαζόμενο, την αύξηση των τιμών σε προϊόντα, την εφταήμερη εργασία, το θεσμό της οικογενειοκρατίας, τις μίζες, τα σκάνδαλα, τις απολύσεις και ένα σωρό άλλα. Με πόση ευκολία φέρνει στην εξουσία αυτόν που έβριζε τόσα χρόνια!

Μία χώρα που τα κόκκινα, τα πράσινα, τα μπλε και όλων των ειδών τα χρώματα την είχαν ρίξει στην καταστροφή. Ήρθε ένας άνθρωπος και ανέλαβε, έδωσε το επίδομα ενοικίου, το ΚΕΑ, ευκολότερη πρόσβαση σε νοσοκομεία, έδωσε ελευθερίες σε ομάδες ανθρώπων που καταπιέζονταν αιώνες ολόκληρους, μία παραπάνω σύνταξη και άλλα τόσα. Αλλά αυτό που πείραξε είναι το γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι απέκτησαν μεγαλύτερο δικαίωμα έκφρασης και βγάλαμε την επιθυμία μας για εκδίκηση εξαιτίας της προδοσίας, η οποία θα ερχόταν όμως, όποιος και να ηγούταν, δεν ήταν θέμα μόνο αυτής της ηγεσίας. Δηλαδή έχουμε την εντύπωση πως αυτό δε θα ερχόταν, όσο κακό και αν ήταν, πως όσο και να χτυπιόταν ο οποιοσδήποτε κάτι θα άλλαζε ουσιαστικά;

Δεν ξέρω τι μας συμβαίνει, ειλικρινά. Πόσο εύκολα ξεχνάμε, πόσο μας αρέσει να αφήνουμε να μας πατάνε κάτω. Περιμένω σε πόσους μήνες θα αρχίσουν να βρίζουν πάλι, όταν η φτώχεια θα έχει έρθει τρισχειρότερη. Έχει ήδη αρχίσει να γελάει ο πλούσιος επιχειρηματίας, έχει ήδη αρχίσει να γελάει το κεφάλαιο.

Δημιουργός Άρθρου: Μαρία Σκαμπαρδώνη, Δημοσιογράφος