Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020

Η υποκρισία της πολιτικής (αν)ορθότητας

Σε αυτό το άρθρο θα σχολιάσουμε την υποκρισία της πολιτικής ορθότητας, κοινώς θα της κάνουμε ένα ωραιότατο expose. Η πολιτική ορθότητα ισχυρίζεται πως είναι προστάτης των αδυνάτων και των ανίσχυρων, επίσης ισχυρίζεται πως είναι ο,τι πιο δημοκρατικό έχει υπάρξει στον κόσμο. Δεν είναι καθόλου έτσι όμως και θα καταλάβετε παρακάτω γιατί.


Πολιτική Ορθότητα: Ορισμός

Ως πολιτική ορθότητα αναφέρεται η αποφυγή εκφράσεων ή ενεργειών που πιστεύεται ότι αποκλείουν, περιθωριοποιούν ή προσβάλλουν ομάδες ανθρώπων που μειονεκτούν κοινωνικά ή γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους. Ο ορισμός προέρχεται από την Wikipedia.

Ένας μοντέρνος φασισμός

Και μόνο από τον ορισμό της πολιτικής ορθότητας φαίνεται ο μοντέρνος φασισμός της. Καταρχάς δεν υπάρχουν λέξεις ή εκφράσεις, που είναι εξ ορισμού κακές ή καλές, οι λέξεις είναι αυτές που είναι. Βλέπουμε λοιπόν ότι η πολιτική ορθότητα επιβάλλει στους ανθρώπους πώς θα εκφράζονται και πώς θα συμπεριφέρονται, κάτι που έκαναν μόνο τα φασιστικά καθεστώτα. Οπότε όχι, η πολιτική ορθότητα δεν είναι υπέρμαχος της Δημοκρατίας.

Διπλά στάνταρ

Παρατηρείστε λίγο πώς λειτουργούν οι οπαδοί της πολιτικής ορθότητας και θα καταλάβετε τα διπλά στάνταρ τους, δηλαδή την υποκρισία τους. Υπερασπίζονται μεν τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, όμως όταν αδικείται μια «ισχυρή» κοινωνική ομάδα ή κάποιο άτομο που ανήκει σε μία, δεν θα κάνουν απολύτως τίποτα, αντιθέτως θα πουν και ένα «σου αξίζει». Για παράδειγμα αν ένας άντρας γράψει κάτι σεξιστικό για το γυναικείο φύλο, τότε οι οπαδοί που υποστηρίζουν την ιδέα, που ονομάζεται πολιτική (αν)ορθότητα θα τρέξουν να υπερασπιστούν και ορθά το γυναικείο φύλο. Αν γίνει όμως το αντίθετο, αν δηλαδή μια γυναίκα γράψει κάτι σεξιστικό για το αντρικό φύλο, τότε κανένας οπαδός της πολιτικής ορθότητας δεν θα το υπερασπιστεί, στην καλύτερη περίπτωση θα αδιαφορήσει και στην χειρότερη θα συμφωνήσει.

Δεν λύνεται το πρόβλημα

Όπως είχαμε πει προηγουμένως οι λέξεις είναι αυτές που είναι. Το να υποδείξεις εσύ πώς είναι καλό να αποκαλέσω κάποιον, δεν λύνει το πρόβλημα. Αυτό που θέλει ο άνθρωπος, ο οποίος ανήκει σε μια ευαίσθητη κοινωνική ομάδα, δεν είναι χάδια, αλλά πράξεις, για να γίνει η ζωή του καλύτερη. Τι σημασία έχει αν αποκαλείς έναν λαθρομετανάστη (παράνομο μετανάστη) «παράτυπο», αν δεν κάνεις την ζωή του καλύτερη; Αυτός ο άνθρωπος θέλει φαγητό, νερό και μια δουλειά, για να μπορεί να ζήσει, ώστε να γίνει και νόμιμος. Καλύτερος είναι αυτός που βοηθάει τον συγκεκριμένο μετανάστη, παρά αυτός που υποδεικνύει πώς θα τον αποκαλούμε. Ο δεύτερος απλά κοιτάει τους τύπους, ενώ ο πρώτος βοηθάει ουσιαστικά.

Ο φασισμός στην πράξη

Η λεγόμενη πολιτική (αν)ορθότητα θα έλεγε κανείς ότι έχει επιβληθεί παντού πλέον. Όχι μόνο φοβόμαστε να μην αποκαλέσουμε κάποιον όπως θέλουμε και όπως μας βγαίνει, μην τυχόν και στιγματιστούμε ως φασίστες ή ρατσιστές, αλλά η πολιτική ορθότητα επιβάλλεται ουσιαστικά πλέον. Στην τηλεόραση για παράδειγμα, αν χρησιμοποιήσει κάποιος την λέξη «λαθρομετανάστης», θα πέσει πρόστιμο από το ΕΣΡ στο όνομα της πολιτικής (αν)ορθότητας και επίσης ο ίδιος φασισμός υπάρχει και στο διαδίκτυο. Στο όνομα της πολιτικής ορθότητας για παράδειγμα το YouTube δεν σε αφήνει να πεις λέξη για τους Εβραίους και τέλος μην ξεχνάμε πως μια κοπέλα, η Helena Live αποκλείστηκε από το Twitch, γιατί είπε πως υπάρχουν μόνο δύο βιολογικά φύλα. Τόσο φασιστικά «δημοκρατική» είναι η πολιτική ορθότητα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου