Γιατί δημιούργησε ο Θεός τον έρωτα;

Είναι κάτι που έχουμε αναρωτηθεί πολλοί από εμάς, το γιατί δημιούργησε ο Θεός τον έρωτα, ειδικά εφόσον θεωρείται ένα εγωιστικό συναίσθημα που θέλει ανταπόδοση, για να κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να το απαντήσουμε έχοντας ως παράδειγμα και πηγή έναν φίλο μας, ο οποίος εξέφρασε στις Δυναμικές Σκέψεις την ερωτική του απογοήτευση πριν κάποιους μήνες.

Έρωτας αμοιβαίος

Ένας λόγος που δημιούργησε ο Θεός τον έρωτα πιστεύουμε πως είναι και για να κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Αν ο έρωτας μεταξύ δυο ανθρώπων είναι αμοιβαίος, τότε εκείνοι πλέουν σε πελάγη ευτυχίας και λειτουργούν χωρίς ανταπόδοση ο ένας για τον άλλον, προστατεύουν ο ένας τον άλλον, είναι μαζί για μια ολόκληρη ζωή και με τον καιρό ο έρωτας μετατρέπεται σε αγάπη άνευ όρων μεταξύ των δύο και φτάνουμε στο σημείο να μιλάμε για έναν άνθρωπο και όχι για δύο, γιατί ο έρωτας αρχικά και η αγάπη στην συνέχεια τους ενώνει. Είναι προφανές λοιπόν στο γιατί ο Θεός δημιούργησε τον αμοιβαίο έρωτα, όμως αφού οι περισσότεροι έρωτες είναι μονόπλευροι, ο άνθρωπος υποφέρει, οπότε ποιος είναι ο βαθύτερος λόγος της δημιουργίας του έρωτα;

Έρωτας μονόπλευρος

Το γνωρίζουμε όλοι πως για να φτάσουμε στον αμοιβαίο έρωτα θα χρειαστεί να βιώσουμε έναν ή και παραπάνω έρωτες μονόπλευρους, οπότε ως άνθρωποι θα πρέπει να δοκιμαστούμε. Ο μονόπλευρος έρωτας μπορεί να βελτιώσει τον άνθρωπο πνευματικά, όπως και ο αμοιβαίος, το κυριότερο όμως είναι πως ο μονόπλευρος έρωτας είναι αρκετά πιθανό να βελτιώσει τον άνθρωπο πολύ παραπάνω από έναν αμοιβαίο έρωτα. Αυτός είναι και ο λόγος που σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με τον έρωτα χωρίς ανταπόκριση αναφέροντας το πώς μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και κατά επέκταση στο γιατί ο Θεός επιτρέπει τις περισσότερες φορές να ερωτευτούμε χωρίς ανταπόκριση από την άλλη πλευρά.

Ένα εγωιστικό συναίσθημα

Ο Θεός δε μας θέλει εγωιστές, αλλά το ακριβώς αντίθετο από αυτό, οπότε κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί γιατί επέτρεψε ο Θεός στον άνθρωπο να νιώθει ένα εγωιστικό συναίσθημα, όπως είναι ο έρωτας; Όπως είπαμε προηγουμένως, ο έρωτας μπορεί να μετατραπεί σε αγάπη, αλλά δεν ισχύει μόνο στον αμοιβαίο έρωτα αυτό, αλλά ισχύει και στον μονόπλευρο. Ο φίλος μας στο στοχαστικό δοκίμιο που είχε δημιουργήσει όταν απορρίφθηκε από εκείνη την κοπέλα γράφει «Σε αγαπάω πολύ και πάντα θα σε νοιάζομαι και πάντα θέλω να είσαι χαρούμενη, ακόμα και χωρίς εμένα. Σε ευχαριστώ που με έμαθες να αγαπάω χωρίς ανταπόδοση». Εκείνος ο άνθρωπος τότε συνειδητοποίησε πως δεν είχε ερωτευτεί απλά την κοπέλα, αλλά την αγαπάει τόσο πολύ που προτιμά να είναι ευτυχισμένη χωρίς αυτόν, παρά να υποφέρει με αυτόν στη ζωή της, οπότε ναι, ακόμα και ο μονόπλευρος έρωτας διώχνει τον εγωισμό του ατόμου και κατά επέκταση γίνεται καλύτερος άνθρωπος με τους γύρω του.

Ανιδιοτελής αγάπη

Ο καλός μας φίλος βλέπουμε ότι στο στοχαστικό του δοκίμιο μαθαίνει τι είναι η ανιδιοτελής αγάπη. Συγκεκριμένα αναφέρει «...για εμένα το δύσκολο είναι να πω "σε αγαπώ" στον άλλον όταν οι σχέσεις μας χαλάσουν. Δυστυχώς έχει συμβεί και μετανιώνω πικρά γιατί όταν άνθρωποι με άφησαν σταμάτησα να τους αγαπάω, σταμάτησα να νιώθω όμορφα για αυτούς, γιατί δεν ήθελα να πονέσω, σκεφτόμουν μόνο τον εαυτό μου. Πόσο φθηνό είναι αυτό; Δεν ντρέπομαι να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου;». Παραδέχεται ότι μέχρι να νιώσει το δυνατό συναίσθημα του έρωτα, στην ουσία αγαπούσε μόνο όταν ήξερε ότι τον αγαπάνε πίσω και ο Θεός τέτοια αγάπη από τον άνθρωπο δε θέλει. Μέσω του μονόπλευρου έρωτα ο άνθρωπος μαθαίνει να αγαπάει, ακόμα και αν δεν τον αγαπάνε και έτσι διαπιστώνει και ο ίδιος ο άνθρωπος ότι με την αγάπη που δίνει στους άλλους πρώτα εκείνος είναι ευτυχισμένος και κυρίως ελεύθερος, γιατί δεν περιμένει ανταπόδοση της αγάπης του.

Αυτοκριτική

Όταν κάποιος μας δέχεται είτε φιλικά είτε ερωτικά, συνήθως θεωρούμε ότι είμαστε σωστοί και δεν κάνουμε αυτοκριτική· ερχόμαστε στο σημείο να δούμε πού ήμασταν λάθος μόνο αν φάμε είτε φιλική απόρριψη, είτε ερωτική απόρριψη. Στην ερωτική απόρριψη το αίσθημα απογοήτευσης είναι πολύ μεγαλύτερο, άρα και η αυτοκριτική μας θα είναι πολύ πιο ακριβής, όπως έγινε με τον φίλο μας που έγραψε το δοκίμιό του. Συγκεκριμένα μας γράφει «Ποιος θα άντεχε κάποιον που ζηλεύει και απαιτεί πάντα την προσοχή; Μήπως δεν την αγάπησα πραγματικά; Μήπως είμαι ένας που σκέφτεται μόνο τον εαυτό του; Μήπως είμαι ένας εγωιστής ολκής; Στον εαυτό μου επικράτησε ο εγωισμός, την ήθελα μόνο για εμένα, ήθελα μόνο σε εμένα να λέει καλά λόγια, μόνο σε εμένα να λέει "σε αγαπώ", μόνο σε εμένα να μιλάει. Έγινα συναισθηματικά άπληστος απαιτώντας τη μέγιστη προσοχή από εκείνη». Εδώ ο φίλτατος κρίνει πολύ σκληρά τον εαυτό του, ωστόσο αυτά που λέει πως έκανε είναι αλήθεια και έτσι έμαθε με τον δύσκολο τρόπο ότι ένας άνθρωπος που μας νοιάζεται δεν είναι κτήμα μας και σε καμία περίπτωση δεν μας οφείλει να αγαπάει μόνο εμάς και έτσι θα αξιοποιήσει αυτή την κριτική στον εαυτό του και θα γίνει καλύτερος στις επόμενες σχέσεις του.

Ταπείνωση

Η αυτοκριτική οδηγεί στην ταπείνωση, γιατί διαπιστώνουμε ότι δεν είμαστε τόσο σπουδαίοι όσο νομίζουμε. Εκείνος ο φίλος της ιστοσελίδας μας που απορρίφθηκε ερωτικά ταπεινώθηκε από αυτό που του συνέβη και κατάλαβε ότι πρέπει να προσπαθήσει πολύ και επιπλέον όταν αγαπάει χωρίς να περιμένει αγάπη από εκείνη είναι μια μορφή ταπείνωσης, όταν παραδέχεται τα λάθη του επίσης είναι μια μορφή ταπείνωσης, ακόμα και η εξάρτηση του άλλου στον άνθρωπο που έχει ερωτευτεί είναι μια μορφή ταπείνωσης. Με την ταπείνωση ο άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει ανιδιοτελώς τους άλλους και ο έρωτας χωρίς ανταπόκριση είναι καλός δάσκαλος σε αυτό.

Είδε το καλύτερο

Τι θέλει ο Θεός από εμάς μεταξύ άλλων; Να βλέπουμε την καλύτερη εκδοχή στους ανθρώπους που συναντάμε και ο φίλος μας το είδε. Στο στοχαστικό δοκίμιο που μας έγραψε λέει πόσο καλοσυνάτη και πόσο γλυκιά κοπέλα ερωτεύτηκε, πόσο πρόσχαρη είναι με τους ανθρώπους, έβλεπε την καλύτερη εκδοχή της και τα ελαττώματά της τα αγνοούσε. Ο έρωτας και ο αμοιβαίος και ο μονόπλευρος μας διδάσκουν πώς μπορούμε να βλέπουμε σε όλους τους ανθρώπους τον καλύτερό τους εαυτό και έτσι αυτό μας αναπαύει και μας γλυτώνει από την κατάκριση.